سال های دور

خب سلام دوباره به اهالی قدیم و جدید ویسگون ،
داشتم به مرور خاطرات در صفحات دوستان قدیمی
می پرداختم که اینو از پیج فرناز پیدا کردم ، این ها پیشکسوتان و صاحبان اصلی ویسگون بودند ، یجوری پدربزرگ و مادربزرگ های ویسگون هستن ، این افراد زمانی بودند که ویسگون بیابانی بی آب و علف بود و همگی باهم با مدیریت مقتدر و افسانه ای بنده آبادش کردیم تا امروز شما نو رسیده ها گند بزنید توش 😄 برای ما نه لایک مهم بود، نه امتیاز و نه کامنت ، ما در ویسگون زندگی میکردیم ، بیشتر از زندگی واقعی با پدر و مادر ، ما در ویسگون عاشق میشدیم واقعی تر از عشاق کنونی، ما در ویسگون خانواده بودیم واقعی تر از خانواده های امروزی. خیلی از این افراد ازدواج کردن ، بچه دار شدن ، دانشگاه رفتن ، فارغ التحصیل شدن و شاید امروز یادشون نباشه دوستانی مثل ما داشتن و این تلخ ترین قسمت این ماجراست. خیلی هاشون هر چند وقت یه بار یواشکی میان چک میکنن و چون کسی به چشمشون آشنا نمیاد ، باز دوباره به کنج تنهایی و بی حوصلگیشون برمیگردن.
قدیمی های ویسگون گذر زمان رو از همه آدما بهتر درک کردن ؛ چون لذتی رو در دنیای مجازی تجربه کردن که دیگه حتی توی دنیای واقعی هم پیدا نشد...
حالتون عالی دوستان❤️